Şimdi bir defa daha oyun sonlarına dönelim. Janowski
ile olan oyunumu (Örnek 53) incelemek zahmetine katlanmış
olan okuyucu bunun büyük önemini anlamıştır. İspanyol açılışı
gibi yavaş bir açılışın normal devam yollarında iken rakibim
birdenbire kalite feda ederek oyunu ilginç bir şekle sokmuştu.
Tabii kaliteyi kabul ettim. Bundan sonra meydana gelen çetin
mücadelede rakibimin çok güzel manevrası ile çok tehlikeli
bir taarruza karşı kendimi savunma zorunda kalmıştım.
Sonunda kazancımı geri verip aletlerin birçoğunu değişebileceğim
zaman geldi ve oyun sonu için açık bir üstünlük
kazandım. Fakat bu oyun sonu ilk bakışta görüldüğü gibi basit
çıkmadı ve sonunda -belki de benim yaptığım zayıf bir hamle
yüzünden- kazanç yolunu bulmak çok zorlaştı. Eğer zayıf
bir oyun sonu oyuncusu olsa idim oyun belki de berabere bitecekti
ve bütün evvelki gayretlerim boşa gidecekti. Maalesef
birçok oyuncular oyun sonlarında zayıftırlar. Bu hal bazen
birinci sınıf ustalarda bile görülür. Bu vesile ile şunu da
söylemek isterim ki son altmış yılın dünya şampiyonları oyun
sonlarında çok kuvvetli idiler: Morpy, Steinitz ve Dr. Lasker,
ünvanlarını taşıdıkları müddetçe oyun sonlarında bunlardan kuvvetli
oyuncu yoktu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder